میش مرغ بوکان وضعیت خوبی ندارد باید به مشکلاتش رسیدگی کرد

 

میش مرغ (چیرگ) از رده پرندگان راسته درسانان، خانواده هوبره و از جنس Otis و جزو بزرگترین پرندگان گیاه خوار بوده و با جثه بزرگ و بال های کشیده و پرتوان، سنگین ترین پرنده قادر به پرواز جهان لقب گرفته است و در حال حاضر در لیست سرخ (IUCN) با درجه حفاظتی آسیب پذیر قرار دارد.

 

 

دکتر رحیم عبدالکریمی» در گفت وگو با خبرنگار زریان موکریان،  وضعیت حیات میش مرغ در ایران را بحرانی توصیف کرد و گفت: بر اساس آخرین رکوردها هم اکنون در حدود 30 فرد میش مرغ در ایران وجود دارند که  دشت سووتاو بوکان یکی از شاخص ترین زیستگاه زادآور این گونه است.

وی با اشاره به اینکه  چندین سال است تعداد میش مرغ افزایش پیدا نکرده است، این اتفاق را ناشی از بسته بودن جمعیت و به تبع آن چاله ژنتیکی دانست و گفت: تخریب زیستگاه، فعالیتهای کشاورزی و عدم مدیریت جامع مناطق زیستگاهی روند تهدید را تسریع می کند. 

وی در ادامه به پلان برنامه عمل حفاظت از میش مرغ اشاره کرد و افزود: این برنامه در سالهای گذشته توسط اساتید  دانشگاه اراک تدوین و توسط سازمان محیط زیست نیز تصویب و جهت اجرا ابلاغ  شد که خرید یا اجاره زمین محل زندگی این پرنده، تکثیر مصنوعی، افزایش اگاهی کشاورزان بخشی از این برنامه است که هنوز در مرحله اولیه آن هستیم.

دکتر عبدالکریمی در خصوص آخرین وضعیت طرح خرید اراضی کشاورزی دشت سووتاو که آخرین زیستگاه میش مرغ در ایران است، گفت:سال گذشته جهت خرید این اراضی 500 میلیون تومان مصوب و ابلاغ شد اما متاسفانه این اعتبارات بدلایلی جذب و هزینه نشد.

وی در خصوص مرکز مطالعات میش مرغ نیز گفت: به علت نبود ردیف اعتباری، از این مرکز  در حال حاضر به عنوان محیطبانی استفاده میشود و کاربری مرکز تحقیقات را ندارد که امید است در دستور کار سازمان محترم حفاظت محیط زیست قرار بگیرد.  وی در پایان تنها راه نجات این پرنده را در جذب اعتبارات ملی و بین المللی ، اجرای برنامه عمل میش مرغ، مشارکت و آگاه‌ سازی جوامع محلی دانست.

میش مرغ (چیرگ) از رده پرندگان راسته درسانان، خانواده هوبره و از جنس Otis و جزو بزرگترین پرندگان گیاه خوار بوده و با جثه بزرگ و بال های کشیده و پرتوان، سنگین ترین پرنده قادر به پرواز جهان لقب گرفته است و در حال حاضر در لیست سرخ (IUCN) با درجه حفاظتی آسیب پذیر قرار دارد.

  اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی چند سالی است که دشت سووتاو را به عنوان پناهگاه میش مرغ در آذربایجان غربی و منطقه شکار ممنوع اعلام کرده است.

شت «سوتاو» یک پهنه تپه ماهوری به وسعت 400 هکتار در اطراف روستای حمامیان از توابع بخش سیمینه بوکان می باشد که هم اکنون بیشترین تعداد جمعیت میش مرغ ایران را در خود جای داده است.

دشت سوتاو در زبان محلی به معنی «دشت سوخته» است که به دلیل تراکم کم جمعیت انسانی از یک سو و از سویی دیگر کمبود آب در این منطقه برای زیست و جوجه آوری میش مرغ مناسب است.