منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی به محیطبان بیشتری نیاز دارد
گلیل و سرانی در ۶۰ کیلومتری شمال شهرستان شیروان قرار دارد. این منطقه با توجه به دارا بودن ویژگی‌های خاص طبیعی از جمله جنگل‌های انبوه درختان ارس و گوناگونی بسیار بالای پوشش گیاهی و نیز زیستگاه خالص‌ترین «قوچ اوریال»، ۲۷ تیر سال ۱۳۵۰ منطقه حفاظت‌شده اعلام شد.
مدیرکل حفاظت محیط‌زیست خراسان شمالی گفت: شمار محیط‌بانان گلیل و سرانی شهرستان شیروان با گستره ۱۸ هزار هکتاری این منطقه مرزی با کشور ترکمنستان همخوانی ندارد. به گزارش ایرنا، «سیداصغر مطهری» مجموع محیط‌بانان منطقه حفاظت‌شده گلیل و سرانی را ۶ نفر دانست و گفت: آنها به صورت نوبتی مشغول حفاظت از این منطقه هستند. وی با بیان این‌که ۷۰ درصد پست‌های سازمانی این اداره کل خالی است، گفت: برای جذب نیرو محدودیت‌هایی وجود دارد. پارسال، 5 نفر نیروی محیطبان جذب شد و امسال هم 4 نفر جذب می‌شود. وی گفت: براساس استانداردهای جهانی برای هر هزار هکتار مناطق حفاظت‌شده، یک نیروی محیطبان لازم است.
مطهری در پاسخ به گلایه مردم شیروان از کمبود نیروی محیطبان در منطقه گردشگری گلیل و سرانی افزود: کل مناطق حفاظت‌شده این شهرستان با کمبود نیرو مواجه است که انتظار می‌رود مردم در بخش حفاظت همکاری بیشتری با این اداره کل داشته باشند. مدیر کل حفاظت محیط‌زیست خراسان شمالی با اشاره به پایین بودن حقوق و دستمزد نیروهای محیطبان گفت: این نیروها در طول یک ماه، ۱۸ روز در منطقه فعالیت دارند و ۱۲ روز استراحت می‌کنند. گلیل و سرانی به عنوان سیزدهمین زیست‌کره کشور، ۲۰ مرداد پارسال به تایید نهایی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) رسید و به نام جمهوری اسلامی ایران در اندونزی ثبت شد.
گلیل و سرانی در ۶۰ کیلومتری شمال شهرستان شیروان قرار دارد. این منطقه با توجه به دارا بودن ویژگی‌های خاص طبیعی از جمله جنگل‌های انبوه درختان ارس و گوناگونی بسیار بالای پوشش گیاهی و نیز زیستگاه خالص‌ترین «قوچ اوریال»، ۲۷ تیر سال ۱۳۵۰ منطقه حفاظت‌شده اعلام شد.
